ΜΟΥΤΟΤΟ Μία μικρή αφρικάνικη ιστορία .

ΜΟΥΤΟΤΟ Μία μικρή αφρικάνικη ιστορία .

Αυτή τη φορά έκανα ένα ταξίδι στην όμορφη Νάουσα με το ΜΑΤΙΖ πέρασα πολύ όμορφα είπα να πάρω ένα βιβλίο καθώς περπατούσα βρέθηκα στην εκκλησιαστική βιβλιοθήκη βεροίας Νάουσας είχε πολλά βιβλία εμένα το μάτι μου πήγε σε αυτό που θα μοιραστώ μαζί σας βέβαια θα σας γράφω λίγα ώστε να μπείτε στο νόημα αλά και στην περιέργεια να αγοράσετε 118 σελίδες μίας αληθινής    περιπέτειας .      

Το όνομά μου είναι Μουτότο . Έτσι με φωνάζουν , συνήθως για να με προστάξουν να κάνω βαριές δουλειές . Μουτότο στα σουαχίλι θα πει = παιδί . Οι γονείς μου είχαν φύγει για τον ουρανό πριν μεγαλώσω και δεν τους θυμάμαι . Κανείς δεν ασχολήθηκε να δώσει ένα κανονικό όνομα σε εμένα και τη μικρή αδελφή μου . Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μια μέρα ήρθε η ξαδέλφη της μητέρας μου και μας πήρε να ζήσουμε στην αχυροκαλύβα που έμενε με τον άντρα της και τα έντεκα παιδιά της και ξαδέλφια μου . Το φαγητό τους λιγοστό , και έπρεπε τώρα να το μοιράζονται με δύο ακόμη στόματα . Τρώγαμε μια φορά την μέρα μπουκάρι ,δηλαδή καλαμποκάλευρο ζυμωμένο με νερό , ψημένο στη χιλιοκαπνισμένη κατσαρόλα . Καθισμένοι κατάχαμα , όπως κάνουν όλοι στο χωριό , κόβαμε λίγο κάθε φορά από το μπουκάρι και πλάθαμε μπαλάκια με τα δάχτυλά μας . τα καταπίναμε με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση.... Κατάχαμα κοιμόμασταν και το βράδυ , ο ένας κολλητά με τον άλλον για να ζεσταινόμαστε . Ωστόσο , με τα ίδια μου τα μάτια είχα δει μια καρέκλα κι ένα ξύλινο κουτσό τραπέζι που είχε στην καλύβα του ο αρχηγός του χωριού . Ο ίδιος περηφανευόταν ότι η οικογένειά του έτρωγε σε αυτό , όμως οι περισσότεροι τους έβλεπαν καταγής . Τα παιδιά δεν έχαναν ευκαιρία να διαδίδουν ότι το τραπέζι το είχαν για υψηλούς καλεσμένους , αν και δεν είχαμε δει κανέναν τέτοιο στο χωριό . Η συνέχεια .... Η οικογένεια της θείας μου δυσκολευόταν στα αλήθεια να βρίσκει το καθημερινό αλεύρι και λίγο σαπούνι να πλενόμαστε . Προσπαθούσαμε να φανούμε χρήσιμοι μαζεύοντας ξύλα από όπου μπορούσαμε να βρούμε . Υπήρχαν αρκετά γύρο από τη λίμνη Λουαλάμπα , δύο χιλιόμετρα μακριά από το χωριό , και τα κουβαλούσαμε για να ανάβει φωτιά η ΄μάμα = *η γυναίκα του σπιτιού * για το φαγητό η να ζεσταθούμε το βράδυ όταν η υγρασία μας μας έφερνε ζαλάδες και συχνά πυρετό. Κάποιες φορές η μάμα ανήσυχη ακουμπούσε τα χείλη της στο μέτωπο κάποιου από τα παιδιά και μπορεί να ψιθύριζε τη φοβερή λέξη *μαλάρια = ελονοσία . Η αδελφή μου αρρώσταινε συχνά από *μαλάρια και τότε έτρεχα στο δάσος και έκοβα φύλλα από μπανάνες και τη σκέπαζα όταν έτρεμε. Αν επέμενε ο πυρετός ερχόταν στο σπίτι ο μάγος του χωριού, ψιθύριζε περίεργες και μπερδεμένες λέξεις . Ευτυχώς η αδελφή μου το ξεπέρασε αλλά ο Πάπα = ο άντρας του σπιτιού δε άντεξε την αρρώστια .Τελικά οι θεοί δεν μπορούν να βοηθήσουν, ενώ ένας καινούριος τα καταφέρνει όλα ...............
Η Μισσιόνα ............................................................
Μασόμο θα πει Σχολείο. Εκεί θα μάθω κάτι, αλλά δεν ξέρω τι !.............................................................
Προετοιμασίες για το ταξίδι στο ποτάμι του Γκαρκαζέμπε .........................................................
ο Σταυρός του νότου .............................................
Βαπτίσεις στο ποτάμι.............................................
και άλλα πολλά θα διαβάσετε σε αυτή την αληθινή Ιστορία για να μάθετε τη συνέχεια πρέπει να πάρετε το βιβλίο με την αγορά κάθε βιβλίου προσφέρετε 1 ευρώ στην Ιεραποστολή του Κολουέζη στην επαρχία Κατάνγκα του Κονγκό . και στην ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Λογαριασμός : ΙΕΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΚΑΤΑΝΓΚΑ 207/296 081-80  Έτσι πιστεύω ότι βοηθάω περισσότερο !
 

 Ο Θεός να μας προσέχει από κάθε απειλή .      

Μουτότο

Τα ορεινά χωριά του Τσιάνγκ Μαϊ

Ξαφνικά δεν είχα τη κάνω και είπα ας πάω ένα ταξίδι στον κυβερνοχώρο βρέθηκα στην Ταϊλάνδη , βρέθηκα στην κορυφή ενός απότομου μονοπατιού που διασχίζει τη ζούγκλα . Έπρεπε να αφήσω το Delorean και να συνεχίσω με τα πόδια το έκρυψα σε κάτι βράχια με λίγα κλαδιά . περπατώντας εντοπίζω αναβαθμίδες στις οποίες καλλιεργούν ρύζι και δέντρα κατάφορτα από μάνγκο .Περπάτησα λίγο ακόμα και έχω φτάσει στο χωριό της φυλής Λάχου , οι χωρικοί μόλις με είδαν κάπως παραξενεύτηκαν . Τελικά με σερβίρουν δείπνο από διάφορα φρούτα και κατεξοχήν μάνγκο και έπειτα τσάι . Αφού ξεκουράστηκα άρχισα πάλι να περπατώ, μετά από μεγάλη αλλά όμορφη διαδρομή , έφτασα στη φυλή Άκα ,συνάντησα τα χαμογελαστά κορίτσια τα οποία φορούσαν περίτεχνα στολίδια στο κεφάλι τους ακόμα και το μωράκι που είχαν στην αγκαλιά τους . Με φιλοξένησαν στην οικογένειά τους και πέρασα πολύ όμορφα . τελικά το επόμενο μεσημέρι άρχισα το ταξίδι της επιστροφής , αφού περπάτησα με πείσμα βρήκα και ένα όχημα κάρο με βόδια , με δύο χωρικούς ανταλλάξαμε λύγα λόγια και κατέβηκα κοντά στη ζούγκλα ,όπου το Delorean βρισκόταν περίπου μισή ώρα μακριά,περπάτησα σε ένα δύσβατο αλλά ασφαλές μονοπάτι με εντολή των χορικών και εδώ τελειώνει η περιπέτειά μου ήταν όντος ευχάριστη . Αν θέλετε και εσείς να πάτε στα ορεινά χωριά του Τσιάνγκ Μαϊ υπάρχουν ιστοσελίδες : www.toyrismthailand.org / www.chiangmai-chiangmai.com / www.ewsiam.com . Η συμβουλή μου να πάρετε μπότες γιατί κάποια μονοπάτια είναι δύσκολα ! Για σουβενίρ πήρα διάφορα ψάθινα που δεν βρείτε πουθενά αλλού .

Τα ορεινά χωριά του Τσιάνγκ Μαϊ

Είμαι ο Jeims Doktor ένας ονειροπαρμένος που παίρνει το Delorian στα όνειρά του και ταξιδεύει μέσα στον κυβερνοχώρο δεν ξέρω ποτέ που θα καταλήξω μου αρέσουν οι περιπέτειες και μύθοι , τα ανεξήγητα φαινόμενα, αν και δεν ξέρω που να καταλήξω ,αυτό θα είναι το ημερολόγιο της περιπλάνησης στο άγνωστο...Εδώ θα βρίσκετε πηγές : Βιβλιογραφία : ψηφιακό ημερολόγιον.

Τα ορεινά χωριά του Τσιάνγκ Μαϊ

Ταξίδια επιμέλεια Ιστορίας ΜΑΤΙΖ .





Προσεχώς μία υπέροχη Ιστορία για μικρούς και μεγάλους ! ΜΟΥΤΟΤΟΥ
Το περιπετειώδες ταξίδι ενός μικρού παιδιού χωρίς όνομα , στερημένου από
το σπίτι του και κάθε λογής ασφάλεια . Η ζωή του στην Αφρική , η πείνα ,
οι αρρώστιες.... Αλλά και η πάλη με τις δυσκολίες , η ελπίδα που ξεπροβάλει,
η πίστη που γεννιέται στην αγκαλιά μίας καινούριας οικογένειας και η αρχή
μίας νέας ζωής..... Συγγραφέας Σοφία Χατζή Άθως παιδικά εκδόσεις Σταμούλης Α.Ε.